محتوای استاندارد بهداشت بسته بندی مواد غذایی ناقص است
(
1)
مواد غذایی بهداشتی بسته بندی هیچ استاندارد یکپارچه در حال حاضر داخلی فرموله نمی کند، عملکرد استاندارد مواد بسته بندی مواد غذایی سالم، و تنها در تعداد کمی از محصولات در قوانین استاندارد، مانند بسته بندی انعطاف پذیر GB/T10004 و ndash;
2008 بسته بندی فیلم کامپوزیت پلاستیکی، کیسه، ترکیب خشک ترکیب اکستروژن، شاخص های باقی مانده حلال در مقررات مربوطه.
(
2)
اکثر استانداردهای بهداشتی مواد بسته بندی مواد غذایی در حال حاضر بیشتر و بیشتر انواع بسته بندی مواد غذایی قابل اجرا نیستند.
برای تشخیص باقی مانده حلال، کشورهای مختلف در اهداف مفاد آن است.
در GB/T10004 & ndash;
2008 بسته بندی فیلم کامپوزیت پلاستیکی، کیسه، ترکیب خشک اکستروژن، مفاد اصلی در حلال استاندارد مقدار باقی مانده بیش از 5 میلی گرم در متر مربع نیست، اما مشخص نکرد چه نوع حلال، در محدوده 5 میلی گرم در متر مربع همه انواع کمیت حلال نیز تقسیم دقیق تری را انجام نمی دهد.
استاندارد ملی بهداشت همچنین استفاده از پلاستیک زباله را به عنوان ماده اولیه تولید ظروف پلاستیکی مواد غذایی ممنوع کرده است.
اما پنهان بیشتر از آسیب نیز وجود دارد، از مواد خام صنعتی ظروف پلاستیکی مواد غذایی ساخته شده است.
برای محدودیت شاخص استاندارد ظروف پلاستیکی بیش از حد شل، کمیته استاندارد ملی در حال حاضر روی به روز رسانی و بهبود کار استاندارد کار می کند.
(
3)
اکثر مواد بسته بندی استانداردهای محصول نه تنها بخشی از نیاز به تشخیص باقی مانده حلال شرح استاندارد برخی از شاخص های حسی ساده، مانند مواد بسته بندی نباید بوی عجیب و غریب، بسته بندی مایع خیساندن نمی تواند بوی عجیب و غریب، و غیره، اما وجود دارد. هیچ شاخص کمی خاصی مورد نیاز ارائه نشده است.
بسته بندی مواد غذایی در فرآیند تولید و وجود حلال های باقی مانده اجتناب ناپذیر است.
در چاپ گراور مواد کامپوزیت پلاستیک و فرآیند ترکیب خشک حلال، نیاز به استفاده از مقدار زیادی حلال آلی مانند تولوئن، اتیل استات و اتیل کتون و غیره، مطابق با الزامات فرآیند حلال در فرآیند تولید باید باشد. تبخیر می شود، اما به دلایل مختلف در تولید واقعی همیشه وجود خواهد داشت کم و بیش حلال کاملا فرار، شناخته شده به عنوان حلال باقی مانده است.
حلال‌های باقی‌مانده ترکیبی از چندین نوع حلال است، معمولاً زمانی که محتوای حلال‌های باقی‌مانده زیر یک مقدار آستانه مشخص است، حس بویایی افراد نمی‌تواند وجود آن را احساس کند، اما باقی‌مانده حلال بالا را حواس افراد می‌توانند درک کنند.
مانند پی وی سی (
پی وی سی)
پوشش پلاستیکی به سرطان، عواقب شدیدی در داخل کشور ایجاد کرده است.
GB9681—
بسته بندی مواد غذایی در سال 1988 استاندارد بهداشت محصول قالب گیری پی وی سی در یک ماده خاص، محتوای مونومر وینیل کلرید کمتر یا برابر با 1 میلی گرم در کیلوگرم است.
یک ترکیب مونومر وینیل کلرید در فیلم چسبنده پی وی سی موجود است، پس از آن که به سرطان زایی بدن انسان کمک می کند.
اتحادیه اروپا و ایالات متحده، ژاپن، استفاده از این محصول را برای غذا ممنوع کرده اند.
چندین بار به روز شد، اما بیشتر برای تغییر برخی از این پارامترها.
"
رویدادهای فیلم چسبناک و در سراسر;
بار دیگر در معرض استانداردهای مربوطه کشورمان تاخیر کار صادر شد.
بنابراین مواد بسته بندی مواد غذایی برای تشخیص بقایای حلال برای ایجاد یک شاخص کمی ضروری است.
